REVIEW. Selfloss

Een oude man ontwaakt in een grimmige, walvisaanbiddende wereld waar niet alleen het land maar ook de bevolking geteisterd wordt door een allesverslindende aandoening. Gewapend met een magische staf wandel, vaar en help je je een weg doorheen de wereld.

Allesverslindende aandoening

Zo kan je gelijktijdig Kazimir en zijn lichtgevende staf besturen, wat vaak nodig is bij puzzels.

Selfloss wordt binnen de game omschreven als een ritueel om wonden van iemand in rouw te helen. Een emotioneel geladen woord als titel dat meteen verduidelijkt waaraan je je als speler mag verwachten: emotie. Je kruipt immers in de huid van de oude Kazimir die ontwaakt in een land dat schommelt tussen leven en dood. Hij krijgt de kans om terug te keren naar de echte wereld, op zoek naar het selfloss-ritueel voor zijn eigen zielswonde.

Dat doet hij aan de hand van zijn magische staf, die een centraal element van de gameplay is. Je bestuurt namelijk met de ene joystick Kazimir zelf, en met de andere joystick de staf. Zo kan je gelijktijdig Kazimir en zijn lichtgevende staf besturen, wat vaak nodig is bij puzzels. Deze puzzels variëren trouwens van het verzamelen van een school vissen tot het vernietigen van obstakels. Meestal wel doenbaar, maar soms zijn ze zo frustrerend en helaas niet erg duidelijk dat je je controller en het volledige spel erbij aan de kant hoeft te leggen. Maar goed. De staf kan qua richting ook volledig onafhankelijk van Kazimir bestuurd worden. Handig wanneer je plots oog in oog komt te staan met een monster dat aan het vreselijke, allesverslindende miasme-aandoening ten prooi is gevallen.

Deze mysterieuze aandoening tast dus niet alleen jouw omgeving aan—waardoor jouw staf vaak hobbelige miasmestructuren moet breken—maar absorbeert als het ware ook levende organismen. Niet fijn voor wie in deze door Slavische folklore geïnspireerde wereld. De karakters die je ontmoet sluiten erg aan bij de mythologisch aard van Selfloss: een rouwende zeemeermin, quasi heilige walvissen, sinistere zwevende gedaanten in gewaad, een houthakker en zijn trouwe viervoeter…

Existentieel

In elk van de vijf hoofdstukken tracht Kazimir selfloss te bieden aan een rouwend iemand, in afwachting van zijn eigen helingsritueel. Die vindt hij in andere gebieden van de grauwe wereld. Te voet of met een klein bootje baant hij zich een weg door sneeuwige, rotsachtige en moerasachtige landschappen om anderen de closure of rust te bieden die hij zelf nog niet gevonden heeft. Gaandeweg ontdek je ook hoe Kazimir zélf gestorven is en wat zijn verleden betekent. Dat mondt uit in een erg emotionele reis waarbij existentiële thema’s de bovenhand nemen.

In elk van de vijf hoofdstukken tracht Kazimir selfloss te bieden aan een rouwend iemand, in afwachting van zijn eigen helingsritueel.

Dialoog is miniem in Selfloss. Je ontdekt meer over de wereld en de relaties om je heen door rondslingerende kaarten of altaars te vinden. Met prachtig geïllustreerde scrolls kan je informatie over dit fantasierijke land bijeen puzzelen. Voor wie graag op collectibles jaagt, is het opsporen van elke scrollkaart misschien wel een leuke toevoeging.

De grafische stijl tovert een sombere sfeer die zo grimmig en levenloos als de wereld waarin Kazimir zich bevindt is. Toch zijn er hier en daar wel enkele lichtpuntjes en kleurrijke omgevingen te vinden—ook net zoals in het leven. Deze mooie stijl, die perfect bij deze indietitel past—wordt vergezeld door een rustige maar erg speciale soundtrack.

Het emotionele avontuur van Kazimir vol fantasierijke wezens en ontroerende momenten neemt je in haar greep, maar de soms frustrerende gameplay schudt je af en toe wakker uit het verhaal. Desondanks is Selfloss eentje die je misschien zelf best uitprobeert.

7/10

Selfloss

  • Platformen: PC, MacOS, Xbox Series X|S, PlayStation 5, Nintendo Switch

  • Ontwikkelaar: Goodwin Games

  • Uitgever: Merge Games, Maximum Entertainment

  • Prijs: €24,99

  • Releasedatum: 05/09/2024

Vorige
Vorige

REVIEW. Caravan SandWitch

Volgende
Volgende

REVIEW. Copycat